schuurtje

Ton is begonnen met iets te bouwen … een schuurtje; oftewel een “casita”, zoals ze dat hier noemen. Alle gereedschap en ook nog een heleboel on-uitgepakte verhuisdozen staan nog in de garage.

Dus een beetje extra ruimte kon geen kwaad. Het leuke van zo’n schuurtje bouwen, als bij ons, is dat we ruimte zat hebben met bijna 30.000 m2 grond en je voor dit soort dingen ook niet echt een vergunning nodig hebt. Je maakt een simpel schetsje voor jezelf van hoe het ongeveer moet worden.

Je bestelt in het dorp een paar kuub zand, zakken cement en beton-blokken, wat vaak dezelfde dag al bezorgd wordt … en je gaat gewoon beginnen.

Deur en raam was kant-en-klaar te koop, dus ook lekker makkelijk.

Eerlijk is eerlijk, het gaat niet snel (Ton is er inmiddels al weken mee bezig) … maar het is wel erg leuk om te doen. En eigenlijk helemaal niet moeilijk. Natuurlijk gaat er wel eens wat verkeerd, maar heb dan altijd een excuus, want het is tenslotte … maar een schuurtje. En ook weer een goede les voor een volgend projekt.

En ook moet Ton bekennen dat het met elke regenbui nog een
beetje lekt, zo hier-en-daar. Maar het mooie is toch vooral : helemaal zelf gedaan !
En dat geeft een erg goed gevoel, al is het maar … een schuurtje

verkeer

Eén van de leukste dingen van het leven Spanje, althans in het deel waar wij wonen … is het ontbreken van stoplichten en files. Het enige stoplicht in de buurt, staat op zo’n 10 km. afstand in Vinaros.
Niet dat er hier geen gevaarlijke verkeers-punten zijn, maar het regelt zich vanzelf en dat gaat ook (meestal) goed.
En hoewel er hier toch wel veel verkeersborden zijn, is het in sommige gevallen totaal onduidelijk, wie nou voorrang heeft of niet. Het gebeurt wel vaker dat twee auto’s op een kruising stil staan en tegen elkaar “zeggen” : geen idee, rij jij maar !

Belangrijkste regel in het verkeer hier is in elk geval … wie het hardst rijdt, heeft voorrang !

Ja, en files … nog nooit gezien hier. Het enige waarop je wel eens moet wachten is de schaapherder met z’n schapen.