schuurtje

Ton is begonnen met iets te bouwen … een schuurtje; oftewel een “casita”, zoals ze dat hier noemen. Alle gereedschap en ook nog een heleboel on-uitgepakte verhuisdozen staan nog in de garage.

Dus een beetje extra ruimte kon geen kwaad. Het leuke van zo’n schuurtje bouwen, als bij ons, is dat we ruimte zat hebben met bijna 30.000 m2 grond en je voor dit soort dingen ook niet echt een vergunning nodig hebt. Je maakt een simpel schetsje voor jezelf van hoe het ongeveer moet worden.

Je bestelt in het dorp een paar kuub zand, zakken cement en beton-blokken, wat vaak dezelfde dag al bezorgd wordt … en je gaat gewoon beginnen.

Deur en raam was kant-en-klaar te koop, dus ook lekker makkelijk.

Eerlijk is eerlijk, het gaat niet snel (Ton is er inmiddels al weken mee bezig) … maar het is wel erg leuk om te doen. En eigenlijk helemaal niet moeilijk. Natuurlijk gaat er wel eens wat verkeerd, maar heb dan altijd een excuus, want het is tenslotte … maar een schuurtje. En ook weer een goede les voor een volgend projekt.

En ook moet Ton bekennen dat het met elke regenbui nog een
beetje lekt, zo hier-en-daar. Maar het mooie is toch vooral : helemaal zelf gedaan !
En dat geeft een erg goed gevoel, al is het maar … een schuurtje

verkeer

Eén van de leukste dingen van het leven Spanje, althans in het deel waar wij wonen … is het ontbreken van stoplichten en files. Het enige stoplicht in de buurt, staat op zo’n 10 km. afstand in Vinaros.
Niet dat er hier geen gevaarlijke verkeers-punten zijn, maar het regelt zich vanzelf en dat gaat ook (meestal) goed.
En hoewel er hier toch wel veel verkeersborden zijn, is het in sommige gevallen totaal onduidelijk, wie nou voorrang heeft of niet. Het gebeurt wel vaker dat twee auto’s op een kruising stil staan en tegen elkaar “zeggen” : geen idee, rij jij maar !

Belangrijkste regel in het verkeer hier is in elk geval … wie het hardst rijdt, heeft voorrang !

Ja, en files … nog nooit gezien hier. Het enige waarop je wel eens moet wachten is de schaapherder met z’n schapen.

Tuin

Water geven, water geven, wa…, en zo kan ik nog wel even door gaan!
Ondanks dat het hier de afgelopen weken heel erg warm is geweest en niet of amper heeft geregend, moet ik zeggen dat het tot nu toe goed gaat met alles wat we in de grond hebben gezet.
Groeien doet het dit seizoen amper, maar de kunst is om het in leven te houden en dat lukt ons aardig, maar dat betekent wel elke dag water geven, en vooral niet denken het kan wel een dagje zonder!


De groentetuin heeft het wonderbaarlijk goed gedaan; sperzieboontjes, tomaten, pepers, courgettes, aubergines, meloenen etc, etc, allemaal opgekomen. Kijk over de vorm … en de grote kunnen we discussiëren, want sommige vruchten hadden echt hele aparte vormen, maar de smaak was altijd heel goed.

Zelfs de dadelpitten die Conny heeft uitgespuugd en in de grond heeft gezet zijn opgekomen en groeien als kool, heb deze nu uitgeplant in de tuin, zo’n 10 meter uit elkaar (zijn nu 15 cm hoog) want voor in de toekomst moeten ze ruim staan! Over een jaar of 15 geven ze misschien wel dadels ;)
Ook waren de courgettes iets wat te groot, leken wel watermeloenen, maar even zo goed zijn ze heerlijk.
De diepvriezer ligt dan ook aardig vol meet groente uit eigen tuin!!

Op dit moment zijn we al rustig begonnen met het plukken en rapen van de Johannesbrood-peulen, deze tijd breekt nu aan. Elk vrij uurtje wat we hebben nemen we een boom onderhanden, want we hier 60 van die bomen staan, en op het andere land nog meer, moeten we toch zo langzamerhand beginnen met rapen. Er staat nu zo’n kleine 300 kilo in de garage en het begint al aardig te….ruiken/stinken, een beetje weeïge, zoete lucht …

We mogen die Johannesbroodpeulen trouwens ook rapen bij diverse buren.Van de week even bij de coöperatie langs geweest om te vragen wat de prijs was per kilo. Oeiii … dat was wel even slikken: 26 eurocent ! Da’s niet veel. Voor heel veel werk!

Laat wel weten hoeveel kilo uiteindelijk ingeleverd gaat worden.

Fiestas

Inmiddels is het augustus geworden en dat betekent dat heel Spanje plat ligt … een echte vakantie-maand. Dat merk je ook aan alles: alle dorpen hebben feesten, welke nachtenlang doorgaan, alle bouwactiviteiten liggen stil en overal op het strand, in de steden en in de winkels is het heel erg druk.

Zo ook ons dorp Calig. Op 8 augustus werd ‘s middags om 14.00 uur groots vuurwerk afgestoken en daarmee werd de feestweek geopend.

Bij het gemeentehuis kon je een heel boekwerk afhalen met het feestprogramma, van minuut tot minuut, en inmiddels na een paar dagen vragen wij ons af wanneer de mensen uit Calig deze week slapen.

Want van ‘s morgens vroeg 08.00 uur tot de volgende ochtend 06.30 uur is het feest … en dit is niet overdreven!!
Overdag zijn er allerlei optochten, kinder-activiteiten, voetbal ... en dan ‘s avonds om een uurtje of 8 begint het avond/nacht programma, welke meestal begint met stieren in de arena (midden in het dorp is een soort arena gebouwd) tussendoor soms nog een drumband optreden maar dan …….
Om 0.30 uur loopt het dorp uit om naar het “Centre de Cultural” te gaan waar elke avond een band optreedt, gegeten kan worden, gedronken en gedanst, met om een uurtje of half 3 een BINGO, daarna weer gezellig dansen tot 06.30 uur. En dat dan een hele week, voor jong en oud. En dan bedoel ik ook van kinderwagen tot rollator.

Tijdens deze feestweek waren Michel en Saskia ook hier voor een week dus die konden het allemaal meemaken, van schuimparty (ook op het plein) tot rennen achter de stieren aan. Voor ons was het ook allemaal de eerste keer en je kunt je er geen voorstelling van maken.

Om 20.00 uur begon het met een wedstrijd voor de kinderen die achterna gezeten werden door nepstieren op een kruiwagen, ze kregen allemaal een rood sjaaltje om en een opgerolde krant in hun handen waarmee ze op de nepstier konden slaan (ja, het wordt hier met de paplepel ingegoten) en daarna rennen , door de straten van Calig.

Hierna was het de beurt aan de ouderen. Het dorpsplein is hiervoor omgetoverd in een heuse arena, de fontein is betimmerd met hout, en er is overal zand gestrooid, door het hele dorp zijn hekken voor de zijstraten geplaatst die dicht kunnen als de stieren door de straten worden opgejaagd.

Prettig is dat ze voordat de stieren losgelaten worden een vuurpijl afschieten zodat je weet dat het binnen een paar minuten gaat gebeuren en dat je nu toch echt een plekje achter de tralies moet gaan zoeken. Je ziet iedereen dan ook zenuwachtig heen en weer lopen bij de tweede pijl wordt de stier de arena in gestuurd en dan gaan de “stoere” mannen van het dorp de stier uitdagen …




waarbij de fontein in het midden een “veilige”haven is, tenminste als de stier niet zo opgejaagd wordt dat hij er dus boven op springt!! We dachten eerst dit is niets voor ons, dat gepest naar die stier toe, wat heb je eraan. Maar moet eerlijk toegeven dat het heel erg spannend is, en we (Saskia, Michel, Ton en ik ) af en toe toch wel zoiets hadden van, deze mensen sporen niet hoor, maar de adrealine door ons bloed voelde gaan. Saskia heeft hele mooie filmpjes gemaakt, ondanks dat ze regelmatig naar achteren moest springen om plaats te maken voor 1 van de “stoere” mannen die bij ons achter de hekken veiligheid zocht.

Als de stier vermoeid raakt, wordt er een rustige oude stier (opa) de arena ingestuurd die dan de jonge stier meeneemt uit de arena. Heel apart is dat, al die jonge opgefokte stieren volgen direct die opa en lopen dan de arena uit. Dit gebeurde ook toen 1 van de “stoere” mannen door de stier op de hoorns werd genomen, natuurlijk springen dan die andere mannen ervoor om de stier af te leiden maar direct wordt die opa stier de arena ingestruurd om voor rust te zorgen.

Al met al een hele aparte ervaring, moet er wel aan toevoegen dat er niet met stokken of andere dingen wordt geslagen of geprikt, het gaat om het zodicht mogelijk bij de stier in de buurt te komen. Als er geprikt of geslagen wordt dan is dat door verdwaalde toeristen die met handtasjes slaan!!

zijn we weer ...

Zo daar zijn we weer …
Het heeft even geduurd voor we iets hebben laten horen, maar het is ook erg druk geweest.

Nadat ik (Patty) eind juni weer terug was van een paar weekjes werken in Reeuwijk, wat overigens weer heerlijk was en gezellig om iedereen weer te zien en te spreken.
Daarbij het geluk heb gehad dat het weer goed was, zeker droog, want moest elke ochtend fietsen.

Weer thuis in Spanje viel ik thuis direct in de nodige “verbouwingen” die opgestart waren tijdens mijn afwezigheid, door Ton met hulp van onze vrienden Ivan en Waldemar.
Er werd gewerkt aan een BBQ/buitenkeuken en er was al een geraamte voor een nieuw afdak gemaakt.
Inmiddels is de BBQ af en erg leuk geworden.



Er zijn nog wat problemen met het rookkanaal, dat trekt nog niet voldoende maar daar wordt aan gewerkt, en de smid moet nog een rooster maken.
Ook is het afdak klaar en dat geeft ons toch weer 12m² schaduw, wat we heel erg nodig hebben, want de temperaturen zijn de laatste weken constant boven de 30 gr, als het niet warmer is. En dan snakken we naar schaduw en een beetje wind.
Daarbij komt dat het afdak het huis ook meer “afmaakt” en … er is nu ruimte voor onze zo geliefde Vi-bartafel (voor insiders een zeer bekende tafel!)

Die week erop, begin juli, kwam de eerste familie voor de zomervakantie, Annemiek,Klaas, Jasper en Madelief, met de caravan die natuurlijk naast het huis kwam te staan want zoveel slaapplaatsen hebben we nog niet (volgende project !)
Het zijn die 2,5 week drukke, maar zeer gezellige weken geweest, waarin weer het nodige gebeurd is. Natuurlijk zijn we begonnen met allerlei bezienswaardigheden, maar ook rondom het huis zijn we druk bezig geweest.

Klaas heeft de eerste aanzet gegeven voor het “maaien”van het land, doordat het in het voorjaar zoveel geregend had, stond het gras (lees onkruid) heel erg hoog, waardoor je eigenlijk de pas geplantte planten niet meer zag, en veel last van ongedierte had.
Een electrische maaimachine werkt niet hier, werkt wel maar dan moet je wel een erg lang snoer hebben dus werd er gemaaid met een trimmer, zo’n “Touwtjes maaiapparaat”, waarbij om de 3 meter het touwtje vervangen moest worden. Een heel karwei natuurlijk en dat niet alleen … want nadat hij klaar was bleek dat het ongedierte Klaas ook wel heel aantrekkelijk vond en het gevolg was dus ook dat beide benen onder de beten zaten, welke in de loop van de dag gingen opzetten, jeuken en heel erg warm werden, gevolg is dat Klaas de hele avond in het zwembad heeft gestaan waarbij wij dan natuurlijk wel trouw zijn biertje en eten brachten. Klaas nogmaals dank, maar wij hebben nu een maaimachine op benzine en werken met lange broek en lange mouwen!

Verder zijn natuurlijk ook de beruchte zwemwedstrijden gehouden, zoals schoonspringen, zwembandenrace, bommetje en natuurlijk waterpolo. En zoals altijd eindigde de waterpolo-wedstrijd weer bijna in een veldslag, niet door de kinderen maar door de volwassenen.

En dan hadden we natuurlijk ook nog het grootste probleem: de VLIEGEN, over dit onderwerp laat ik Ton maar het nodige vertellen want die heeft er een hele studie van gemaakt.

Calig

Denk dat we een feestdag hebben gemist, want overal klinkt nu vuurwerk; al uren lang.Op feesten en vuurwerk wordt nooit bezuinigd in Spanje, dat hoor je altijd en overal. Wel jammer dat we niet eens weten waarom: je voelt je dan toch een soort buitenstaander.

En dat zijn we natuurlijk ook nog steeds.


Hoewel we ons best doen om te “integreren” … de taal leren, boodschappen doen in ons eigen dorp, een praatje maken met de bakker, af-en-toe een pilsje pakken in de plaatselijke kroeg en natuurlijk juichen voor Spanje bij het EK … maar we zijn er nog lang niet. Komt wel, maar het gaat langzaam.

Ons dorp, Calig, telt zo’n 1500 inwoners. Een echt Spaans dorpje, op een heuvel gebouwd. Grote kerk in de midden en van alles daar om heen … zeker 5 kroegen en 5 kruidenierszaken, maar ook twee bakkers en slagerijen, autogarages, kappers, apotheek natuurlijk en denk wel drie banken. Hoewel het soms een raadsel is wanneer ze open zijn.
Zelfs een fietsenzaak (nou ja) en een visboer. En niet te vergeten : dinsdagmorgen is er markt!
Die markt stelt niet veel voor, zo’n 15 kramen.
Maar toch … het is er!

Om de haverklap is er feest in het dorp en zijn daarom sommige wegen afgesloten. Zo’n feest kan ook simpel een verjaardag zijn, hoor. Dan wordt hier gewoon het halve dorp afgezet met dranghekken … geen probleem.

Ons dorp heeft geen krant, maar wel nog een omroeper. En niet af en toe … maar elke dag! We weten niet waar al die luidsprekers staan, maar in het hele dorp en ver daarbuiten is dat te horen. Elke middag om twee uur, namelijk, wordt “het nieuws” omgeroepen: hoe laat de voetbalwedstrijd begint, wanneer de gemeenteraad vergadert of dat de weg tussen zo-en-zo is afgesloten (waarschijnlijk vanwege een bruiloft of gedenkdag).
Die omroepen worden steevast vooraf gegaan door Valenciaanse marsmuziek, minutenlang.
Ja, want ook nog zo wat … wij proberen wel Spaans te leren, maar dat spreken ze hier niet.
De voertaal is hier Valenciaans ! En dat is zegmaar een variant op het Catalaans (=Barcelona en omstreek). Het is hier net Friesland, want alle dorpen hebben ook twee namen … in het Spaans en in het Valenciaans. Daar zijn ze hier trouwens wel fanatiek in, want als een plaatsnaam niet “juist” gespeld is, gaan ze er met de spuitbus gewoon overheen.

Nou, voor de rest is het hier warm, warm en nog eens warm. Al 10 dagen lang 30 graden of meer .Regen ? … dat kan nog wel even duren.

Hamsteren

Na een hartstikke leuke week in Nederland zijn we weer in Spanje. Het was fijn om ouders, kinderen en vrienden weer te zien. En bovendien was het in Gouda prachtig weer.
Het was lastig om hier in Spanje de draad weer op te pakken. We hadden de Duitse buurman gevraagd om de plantjes water te geven, maar dat was niet nodig geweest, want het had bijna elke dag geregend.
Nog steeds hebben we, voor Spaanse begrippen, slecht weer. Het regent vaak en veel en de temperatuur is zo rond de 20 graden en af en toe 25. Volgens de dames van de kruidenierszaak in het dorp is het weer in 70 jaar niet zo “slecht” geweest.
De planten groeien dan ook als kool, maar ook het onkruid. Heel raar: vorige maand was alles dor en droog en trokken de scheuren in de aarde, maar deze dagen moeten we onderhand maaien om met de auto door het hoge gras en ander groen bij ons huis te komen.

Van watergebrek in onze regio is dan ook geheel geen sprake meer. Alle stuwmeren zitten bommetjesvol. Ook stroomt het zwembad steeds over. We moeten constant water lozen.

De temperatuur van het water is ook nog niet echt lekker … zo’n 20 graden. De enige die tot nu gezwommen heeft is Conny’s grote teen.

Vandaag is de blokkade van de stakende vrachtwagenchauffeurs met grof geweld gebroken. Alhoewel de staking nog gewoon door gaat. Iedereen heeft het hier natuurlijk over de staking van de chauffeurs. Er wordt niks, maar dan ook niks vervoerd. Je ziet geen vrachtwagen rijden. We zagen ze alleen, in grote groepen, stilstaan op de parkeerplaatsen. Dat staken gaat hier niet zachtaardig, nee, dat gaat hier rigoureus. Er wordt dan ook rekening gehouden met een langslepende kwestie. En de mensen gingen hamsteren. Sommige schappen waren dan ook al leeg en er stonden lange rijen voor de benzinepompen. Sommige pompen zijn al dicht, omdat ze niets meer hebben.
Ook wij hebben voor het zekere maar vast wat ingeslagen … water, pasta, tomaten, vlees, bier en wijn ;)

Gisteren voetbal gekeken in een Spaans café … Spanje-Rusland … 4-1 . Dat was natuurlijk reuze gezellig. Hoewel het voetbal hier niet zo leeft, als in Nederland. Op straat en ook op TV merk je er amper iets van.

Conny heeft ons een paar weken terug paella leren koken.
En dat is nu al een paar keer goed gelukt.
Altijd weer en mooi gezicht, als het eenmaal klaar is.
Spanjaarden zijn er gek op en ook in restaurants kun je het in diverse varianten eten. Het is leuk om te doen en inderdaad … erg lekker!

Regen

Terwijl het nu in Nederland aan het zomeren blijkt te zijn, is het weer hier compleet omgeslagen. Na weken van veel zon en droogte komt hier de regen momenteel met bakken naar beneden.

Op TV hebben ze het over 140 liter per m², maar volgens Ton zijn berekeningen, gewoon een lege emmer neerzetten, hebben we hier in Calig zelfs 200 millimeter, oftewel 200 liter per m² gehad. En 200 mm. per etmaal is echt niet normaal, dat valt in Nederland op z’n hoogst in 2 maanden tijd.

Overal in het dorp is lekkage, de wegen zijn overstroomd (en sommige daarom ook afgesloten) en overal ontstaan spontaan rivieren … ook bij ons in de olijfboomgaard.In huis is gelukkig alles droog gebleven. Alleen het zwembad is overstroomd ;)

De bomen en planten zijn er in elk geval blij mee. Die hebben voor
weken genoeg (denken we nu)Maar ondanks de afgelopen droogte, ziet alles er eigenlijk best fris en fruitig uit. De mispel-boom geeft zelfs al vrucht. We hebben er al flink van geplukt, maar er hangt nog genoeg in voor de hele straat. Trouwens een heerlijke vrucht, die mispel.

Deze week is Conny op bezoek gekomen voor een weekje. Gezellig! Dat wordt weer smikkelen en smullen, want Conny houdt ook van lekker eten en drinken en kan zelf ook goed koken.

Wel jammer voor Conny van het weer, want er staan nog heel wat fikse buien en ook onweer op het programma deze week.

Geluk ...

Druk, druk met klussen. Nadat het beton voor ons nieuwe terras was gestort, moest er natuurlijk getegeld worden. Dat is al-met-al best goed gelukt (voor ons leken): het ligt er strak en netjes bij. Moet nog wel gevoegd worden, maar dat doen we volgende week.

Ook deze week de plantenbak opgemetseld; die zijn we nu aan het vullen. Kunnen eindelijk alle planten die in potten zitten de grond in. Want je blijft lopen met die gieter. Niet dat het nu zo verschrikkelijk warm is hier, hoewel wel elke dag dik boven de 20 graden, maar het regent niet ! Al weken niet.

Morgen heeft Ton een schilderklus bij een Duitse familie. Zitten hier toch relatief veel Duitsers. En tegen wil en dank hebben we veel met Duitsers te maken hier (buren, aannemers, water-vereniging etc.). Maar liever oefenen we een potje “spaans”.

Deze week ook bezoek gehad van José, de schaapherder. Met zo’n 200 schapen doorkruist hij de omgeving op zoek naar gras. Dat hoort er allemaal bij, hier. Staat er opeens en kudde schapen in je achtertuin. Hij vraagt het ook niet, want hij doet dat al jaren.

Land is van iedereen (lijkt het). Wat er is geplant, gezaaid of gebouwd … okee, dat is van jou. Maar Land … Land, dat is van iedereen.

We hebben het tot nu prima naar onze zin. Het klimaat, de rust, de ruimte en gemoedelijkheid: heerlijk ! Natuurlijk missen we onze familie en vrienden, maar hopen hier nog lang te mogen blijven.

een gewone dag ...

Leonie en ik, Patty, hadden het er gisteravond nog over …
Wat doen we nu eigenlijk op een dag, want soms denk je ’s avonds: wat heb ik nu eigenlijk gedaan vandaag?; ik bedoel … het lijkt wel of de dagen hier korter zijn …

We staan toch redelijk vroeg op, zo rond een uur of half 8, koffie en ontbijten……
Huishoudelijke taken … vooral vegen!!! Ik veeg wat af hier, want wat is het stoffig hier,door de droogte en de wind natuurlijk.
Nu dan met lekker weer, klusjes in de tuin. Daar moet je je niet teveel van voorstellen, want als ik 3 a 4 planten in de grond moet zetten, ben ik daar toch wel een halve dag mee bezig.
Niet te vergeten, de planten ook elke dag water te geven; en niet met de slang, nee met de gieter, ik loop wat af met dat water, maar als je het een keer vergeet dan hangen ze ook gelijk.

Of gewoon boodschappen doen, ook een hele toer! Voorheen toen we nog in Vinaros woonden, gingen we elke avond even boodschappen doen, maar sinds we op het platteland wonen, oftewel “el campo”, hebben we besloten maar 1 keer in de week de boodschappen in huis te halen.
Donderdag is dus die dag geworden, vertrekken meestal om een uurtje of 10 en zijn dan gewoon niet voor 2-en thuis, en dan doen we het echt niet op ons gemak hoor.
Zodoende lijkt het alsof je haast niets doet op een dag, maar alles kost hier ongelofelijk veel tijd.
Nu ja, ga toch proberen wat meer lijn erin te brengen en nog iets productiever te worden. Ben allang blij dat het niet aan mij alleen ligt, en dat de buurvrouw en Leonie ook dat gevoel hebben.

Enne natuurlijk gaat er ook veel tijd in zitten met de aanloop, kan me gewoon niet meer voorstellen dat ik heb gedacht dat het wel “eenzaam en stil” zou zijn als we hier zouden wonen. Elke dag komt er wel wat aan waaien, Claus voor het zwembad (min. 1x per week) Rob, de makelaar, is hier vlakbij zijn huis aan het bouwen, wipt regelmatig langs als hij onderweg is, de buren ... (Duits echtpaar, Johannes en Rooswita) … als ze de hond uitlaten ...wat ze niet tezamen doen maar ieder apart, wippen ze langs. Hij (Johannes) met verhalen over Rooswita dat ze nu echt te veel gaat drinken, niet alleen wijn maar nu ook al vroeg aan de schnaps, zij (Rooswita) over hem, dat hij met 26 klussen tegelijk bezig is, maar niets afmaakt en of Ton misschien wilt helpen de logeerkamer af te krijgen voor de kinderen komen in juni enz, enz

En sinds enkele dagen komt nu ook de schaapsherder ‘s middags met zijn kudde rustig over het land, heen en eind van de middag weer terug, komen er zo’n 150 schapen rustig, op hun gemak over ons land … dit schijnt al jaren te gebeuren, maar moet wel mijn pas geplante
citroenboompjes in de gaten houden, want jonge blaadjes daar zijn ze gek op!!

En dan tussen alles door proberen we ook nog te klussen ...

Maar … zo na de zomer moet ik toch echt weleens uit gaan kijken voor wat werkzaamheden buiten de deur, heb er ook wel zin in, dan zijn we hier een beetje klaar met de grote verbouwingen en dan lijkt het me wel leuk om wat voor 2/3 dagen te gaan doen.
Maar vraag me wel af waar ik de tijd vandaan moet halen … enfin zien we dan wel weer.

Terras

De verfkwasten zijn even aan de kant gegooid, omdat we zijn begonnen met het terras. Dimitri gaat, eind deze maand voor 4 weken naar Moldavie, want zijn oudste zoon gaat trouwen, zodoende zijn onze plannen voor het aanleggen van het terras vervroegd.

Afgelopen dinsdagmorgen stond Alexander (jongste zoon van Dimitri) al vroeg op de stoep.


Eerst moest al het onkruid weg, inclusief de bramenstruiken, en daarna moest het terras afgegraven worden.
Het wordt 60m2, lekker groot maar we vinden dat je met zoveel land ook groot moet denken. Alleen hadden we ons ietje vergist in het afgraven van 60m2 ,
de grond is echt keihard en we moesten gemiddeld toch wel zo’n
20 cm lager.
Gelukkig hadden we een Hilti, die de eerste harde bovenlaag kon kapot maken. De rest hebben we met hakker en schep gedaan!!
Zijn hier met z’n 3-tjes toch wel 2 dagen mee bezig geweest, gevolg dat we sávonds niet meer konden lopen van de spierpijn (zijn natuurlijk ook niet veel gewend)
Woensdag eind van de dag, kwam er een grote vrachtauto van Big Mat, met zand, cement , ijzerenmatten.
Gelukkig kon deze aan de achterkant van het huis komen, zij het met heel veel moeite , waardoor de chauffeur niet erg blij was…….en dan is het toch wel prettig om te zeggen , “sorry, maar ik spreek haast geen spaans!!!”

De volgende dag, blokken rondom het terras gemetseld en betonmatten gevlochten. En toen kwam om een uurtje of 4 de cementauto. Ook deze chauffeur was wederom niet blij met de route die hij moest rijden om aan de achterkant van het huis te komen.
De kleine palmboompjes, met moeite in de grond gekregen moesten er weer uit en nog enkele planten ..want hij moest wel heel erg dichtbij het terras met zijn “kleine”cementauto.
Binnen een uurtje lag de eerste laag erop en konden de palmen en de rest van de planten weer teruggeplaatst worden: nu maar hopen dat ze het overleefd hebben.
Vandaag zijn Ton en Alexander bezig om met een kleinecement molen de bovenste laag aan te brengen en te egaliseren.
Al met al een behoorlijke klus, maar het komt er erg mooi uit te zien, en achteraf zijn we heel blij dat we het zo ruim hebben gehouden. Vooral onze amandelboom komt prachtig uit en zorgt dadelijk voor lekkere schaduw.
Alleen in augustus zullen we met helmen op moeten zitten: dan zijn de amandelen rijp en vallen dan uit de boom.

Bezoek

Chantal en Jeroen zijn vorige week 10 dagen op bezoek geweest. En dat was erg gezellig.
We zijn weer op de hoogte van alle nieuwtjes en roddels. Ook de post uit Nederland, waaronder een echte brief van Ton z’n moeder. Natuurlijk hadden ze ook weer Senseo en zoetzure saus (voor bij de garnalen) meegenomen en natuurlijk de nieuwe Allerhande’s, trouw verzameld door Oma.

We hebben lekker gegeten, gedronken, zowel thuis als onderweg en heel veel spelletjes gedaan, vooral Yatzee was populair, welke zelfs een keer tot 03.00 uur duurde, dankzij Jeroen en Leonie die allerlei variaties verzonnen.

Omdat er eindelijk water in het zwembad zat (50.000 liter gewoon uit de kraan) heeft Jeroen zijn kans gegrepen om het zwembad in te wijden. Niet echt erin, want het water is nog veel te koud, maar op een luchtbed.

Na hun vertrek hebben we een paar dagen met onze ziel onder de arm gelopen: zo stil was het opeens.

Langzaam zijn we weer begonnen met klussen. We zijn het huis aan het schilderen, ook omdat we het samen eindelijk eens zijn geworden over de kleur!

Dinsdag is ook Patty’s spaanse les weer begonnen, dus met Geert weer naar school. Die wist te vertellen dat de Aldi de volgende dag plantjes in de aanbieding zou hebben uit Nederland, 12 stuks voor 1,79 !!! Jullie begrijpen, de volgende ochtend: als eerste naar de Aldi en gelijk een paar bakken meegenomen met begonia's, lobelia's en vlijtige liesjes ... Ze staan leuk. Nu maar hopen dat ze het gaan doen. We zetten tegenwoordig alles direct in de grond, want potten werkt hier niet. Teneerste drogen ze snel uit en ten tweede met een storm, zoals we de laatste weken regelmatig gehad hebben, rollen ze over het terras.

Gisteren kwam Dimitri (klusjesman uit Moldavie) om de douche nog af te voegen en om te bespreken wat we met het terras gaan doen. Dat is altijd een heel gedoe, want Dimitri spreekt alleen russisch en portugees. Staan we druk te gebaren met z'n 3-tjes, waar het terras moet komen, roept Dimitri opeens ... een slang !!!
Natuurlijk zijn we "wat gewend" na onze eerste slang, maar dit was toch wel een heel ander soort. Snel was deze niet, maar wel agressief: bijten en sissen, en niet wegkruipen hoor ... Dimitri was niet bang, maar het was uiteindelijk nog een heel gedoe om die slang tussen 2 stokken te krijgen. Hij had trouwens net iets gegeten, want er zat een behoorlijke bult in zijn lijf.

Feesten

Spanjaarden houden van feesten, maar ook van tradities en plechtigheden. De agenda van “officiele feest- en vrije dagen” staat dan ook bomvol. Deze maand was er de Fallas en de Semane Santa.

Rond 15 maart plaatst men grote poppen van papier-maché (Fallas) op de kruispunten en pleinen, in bijna elk dorp van de provincie Valencia, om ze dan op 19 maart – de dag van St-Jozef- plechtig te verbranden.

Op TV, vooral de lokale, wordt hier uitgebreid verslag gedaan.

Bij dit feest hoort ook het geluid van rotjes en voetzoekers, die echt de gehele week worden afgestoken. Kleine kinderen lopen met houten kistjes voor hun buik waar die voetzoekers in zitten en steken deze de hele dag af.

’s Avonds is er ook vaak echt vuurwerk. Daar zijn de spanjaarden dol op.

Pasen heet hier Semana Santa, oftewel de “heilige week”.
Het duurt dan ook minstens een week. De hele Semana Santa zijn er in elk dorp processietochten, zo ook in Vinaros. Op vrijdagavond 21 maart om 21.00 uur begon de tocht.
Het startpunt was bij de grote kerk, en door de hele stad staan mensen langs de route, heel opvallend was dat het precies om 21.00 uur begon en dat het echt heel stil was op straat, iedereen fluisterde.
Je hoorde alleen het tromgeroffel en het schuifelen van voeten en het klingelen van de bel.
Vooraf gegaan aan elke uitbeelding van de kruistocht van Jezus liep een groep mensen verkleed als … een soort Kluk Klux Clan, kan het niet beter verklaren. De ene groep in het rood de andere in zwart wit, het had iets lugubers, maar ook indrukwekkends.
Na deze groep , kwam dan meestal een groep mensen met trommels, een en de zelfde dreun. Daarna kwam een groep mensen die dan een grote uitbeelding op hun schouders droegen van de kruistocht.

Na 20 meter stopte deze dan, om te rusten, en werd de uitbeelding op de grond gezet. Zeer zwaar is het allemaal, echt een lijdensweg, vooral als ze dan ter plekke de uitbeelding boven hun schouders omhoog hielden, en dan passen naar achteren deden. Dit werd het meest door mannen gedaan, behalve de uitbeelding van Maria met Jezus, deze werd gedragen door wel 20 vrouwen.
Al met al duurde de tocht toch wel 3 uur en al die tijd was het zeer stil. Heel indrukwekkend

Chantal & Jeroen

Woensdag 19 maart zijn Chantal en Jeroen in Valencia aangekomen voor 10 dagen. Dit keer vlogen ze met Transavia, dan heb je haast nooit vertraging….. helaas, dit keer was de piloot niet ziek maar was het vliegtuig niet in orde.Vertraging van 1,5 uur, dat viel dus wel mee.Het was heel druk op Valencia natuurlijk i.v.m. Semana Santa.

Gezellig hoor dat ze er zijn. Jammer voor hun dat het zo waait de laatste dagen. En hoewel de zon meestal flink z’n best doet, is het best fris voor de tijd van het jaar.
Zaterdag in de namiddag zijn we naar Peniscola gegaan, een stad gebouwd rond de voet van een op een rotsige kaap gebouwd kasteel.
De zee spoelt er aan drie kanten omheen. Het is een labyrint van kronkelende staatjes met witgekalkte huizen, en autovrij.
Normaal is het hier gedurende “wintermaanden”rustig, maar gisteren kon je echt al merken dat het toeristenseizoen aan het beginnen is. Het was erg druk en de meeste winkeltjes en eetcafés waren open en het was een drukte van belang. Ook omdat de Spanjaarden deze dagen allemaal vrij zijn.

Gezellig in een kroegje Maria Caipirinha gezeten, waar Chantal haar Caipirinha heeft kunnen drinken, met een groot bord Iberico ham met geroosterd stokbrood besmeerd met tomaat.
Daarna zijn we gezellig uit-eten gegaan bij de Pizzeria Santorini, waar we aangesproken werden door de eigenaar, die vroeg of Ton, Santorini himself was. Alhoewel wij het ontkende vertrouwde hij het schijnbaar niet en kwam zo na het eten met een heerlijke kruidenlikeur, waar we een glaasje van moeste meedrinken?????

Recept Caipirinha : in een stevig whisky-glas schijfjes limoen met toegevoegd suiker fijnstampen. Flinke borrel wodka en crunch-ijs toevoegen. Even shaken en klaar is Kees.Het wordt origineel geserveerd met twee korte rietjes.(Van origine wordt bruine of rietsuiker gebruikt. En je kunt limoen ook vervangen door bijv, aarbei, kokos, perzik. Maar het resultaat is telkens hetzelfde … heerlijk!)

Luipaard op schoot

Deze week toevallig aan Ton verteld dat het me reuze meeviel met alle ongedierte in en om het huis. Ben regelmatig aan het snoeien en onkruid aan het verwijderen, werk ook niet graag met handschoenen en pak gauw iets op eigenlijk zonder eerst te kijken,
Bedoel, als ik een steen oppak dan schop ik er wel eerst tegen aan, maar meer om te kijken of er geen mierenhoop onder zit, want die zijn zeer groot en prikken behoorlijk.
Veel ongedierte ben ik niet echt tegen gekomen, behalve dan muizen, wormen (hele dikke)
miljoenpoten, toren in allerlei maten en kleuren. En natuurlijk grote sprinkhanen !

Van Leonie had ik gehoord dat er ook wel slangen waren, maar ja … daar denk je niet elke dag aan, toch??

Tot vanmiddag. Ben me rot geschrokken, bij de boom die ik gisteren had ontdaan van allerlei klimplanten en onkruid liep ik vanmiddag even langs en viel over een hele lange slang!!!
Hij was zeker 1,50m (niet overdreven)

Zijn hol was in de boomstronk, en omdat ik natuurlijk alles had weggehaald was hij even de weg kwijt, nu ik ook!!

Heb nog geprobeerd met een bezem hem te pakken te krijgen om hem zo een eind verder te brengen, maar hij was te snel. Nu zit hij ergens in de cactus-tuin …….

Lente

De lente is begonnen! Hoewel het hier natuurlijk nooit echt koud wordt of vriest, neemt de temperatuur nu wel behoorlijk toe … 18–20 graden wordt voorlopig heel normaal.
Jassen en blousen met lange mouwen gaan langzaam aan weer in de kast. De kachel gaat ook al niet meer aan. En de folders van de grote winkels staan vol met tuingereedschap, barbecue-accesoires en ook tuinmeubels.

Patty heeft in div. winkels al een paar ligstoelen uitgeprobeerd.

De bomen en struiken lopen ook weer uit of krijgen weer blad. Sommige bomen zijn zelfs weer uitgebloeid (amandel) en anderen dragen al vrucht (mispel, bijv).

Deze week hebben we ook heel wat dingetjes gezaaid, als tomaat, meloen, spercie- en spekbonen etc. Ook zien we steeds meer dieren op ons landje, vooral konijnen en fazanten. En natuurlijk een hele rits vogels, vooral veel roodborstjes, een soort kwikstaartjes en een heleboel andere, waar we de namen niet van weten.

Nadeeel is ook dat ongedierte weer de kop opsteekt: zo hebben we
al diverse wespen gespot, maar ook sprinkhanen (van een centimeter of 10).
Maar ook hele rare beesten … in de buurt dan. Op 12 km afstand is een dolfijn aangespoeld en op steenworpafstand is een wild zwijn aangereden.

Boer zoekt Vrouw

De meeste spullen, die door de verhuiswagen zijn gebracht, staan nog in de garage; want bijna alles is te groot.
Het is echt geen piep-klein huis, maar niks past: het eenvoudigste schemerlampje wat in Gouda zo gezellig in een hoekje stond, is hier een reus … een sta-in-de-weg.

Spaanse huizen zijn nu eenmaal kleiner, zegt men, omdat het leven zich vooral buiten afspeelt. En dat is natuurlijk waar. Ook wij zijn, behalve ’s avonds, vooral buiten. En al heeft het de afgelopen dagen gemiezerd en gesomberd … buiten is leuker dan binnen !


En buiten is er ook zat te doen. Er staan een heleboel bomen op ons landje die al jaren niet gesnoeid of onderhouden zijn: vooral olijfbomen, johannesbroodbomen en amandelbomen.Maar ook staan er citroenen, vijgen, druiven, granaatappel en een mispel. (Plus nog enkele waar we nog achter moeten komen hoe ze heten/wat het zijn).

Zo zijn we dus vooral bezig met maaien, snoeien, zaaien, stekken, zagen en verpotten.

Af en toe lijkt het hier net “boer zoekt vrouw”

de verhuiswagen

Eindelijk na 8 maanden onze eigen spullen……

Na 4½ maand in Moordrecht en daarna 3½ maand in Vinaros gewoond te hebben op en met andersmans spullen, was het een heel groot feest toen we de verhuiswagen vrijdag 15 februari om 9.00 uur zagen staan!!

Precies volgens afspraak stond de verhuiswagen van TopMovers op de parkeerplaats, bij de Lidl, waar we afgesproken hadden. Het wachten was nog even op 2 mensen die ingehuurd waren door het verhuisbedrijf, daarna konden we gaan rijden naar ons huis.

Doordat we de dagen ervoor druk waren geweest met het huis schoonmaken en leeg maken (de inboedel van de vorige bewoners is naar de buren gegaan) was het voor de verhuizers een makkelijke klus, want alle dozen konden zo de garage in.

Alleen de meubels zijn in het huis geplaatst en dat was even schrikken en slikken…….
Want wat zo leuk en gezellig stond in een grachtenpand aan de Oosthaven, is hier in dit spaanse huis zo raar….en zo GROOT; we moeten er nog erg aan wennen.
Maar dat krijg je als je gaat inpakken en sorteren terwijl je nog niet weet waar en hoe je komt te wonen.
De eettafel, bijvoorbeeld, beslaat bijna de gehele keuken en het dressoir, wat zo gezellig bij de eettafel stond in Gouda past hier amper het huis in. Dan heb ik het nog niet eens over de lampen… als we die ophangen, hangen ze op de grond………

Al met al valt er dus nog heel veel te passen en meten. ‘s Avonds kwamen Geert en Leonie met een heerlijke grote pan “special Chili ala Geert“ en hebben we de eerste maaltijd aan de GROTE tafel gegeten. Maar we hebben er plezier in en elke dag worden we met heel veel plezier wakker want dat is hier heerlijk……
Hebben ook al veel werk om en rond het huis verzet, want als het maar even lekker weer is
zijn we buiten bezig.

asperges

Ton heeft even snel de kunst afgekeken van twee spaanse oude mannen, die we deze week op ons land tegenkwamen; zij waren op zoek naar wilde asperges, die her en der groeien.

Keukenmesje mee, flinke wandelstok en een beetje snuffelen onder de bomen. En jawel ... Ton kan het ook.
Er staan er zat en binnen een half uurtje een flink maaltje wilde asperges bij elkaar geraapt.
Patty heeft ze meegewokt met vulling voor de wraps ... Heerlijk !

Ton zal vanaf nu flink het gras voor de voeten van die 'bezoekers' wegmaaien ;)

ons nieuwe huis

Wat kan er toch veel gebeuren in een paar dagen.

We zijn natuurlijk 2 weken in Nederland geweest, dat wil zeggen Ton een week en Patty 2 weken ( wederom een “klein”probleempje bij de tandarts)
Het was fijn om weer even in Nederland te zijn: om familie en vrienden te zien, maar al met al was het wel zeer vermoeiend. Vooral dat heen en weer gesleep met al je spullen in een ah-tasje. Maar dat heb je nu eenmaal als je geen huis meer hebt …
Iedereen nogmaals bedankt voor de gezelligheid, bijkletsen en eten en drinken, het was weer als van ouds!!

De dag nadat Patty in Spanje was gekomen 30 januari zou de overdracht van het huis zijn. Helaas … het geld was er wel, maar volgens de spaanse wet moet dat dan 24 uur op de rekening blijven staan alvorens het eraf mag! Grote teleurstelling natuurlijk; de overdracht moest een dag worden uitgesteld. Dus de verkoper, Ton en Patty, en de makelaar hebben een nieuwe afspraak gemaakt voor de volgende dag, om 10.00 uur.

Die dag waren we al vroeg bij de bank, en ja ! er kon geld opgenomen worden. Alles werd in orde gemaakt, GROTE CHEQUE. En daarna met z’n allen naar de notaris. De verkoper is een jonge man die het huis van zijn ouders heeft geerfd en toch wel emotioneel was, maar blij was dat wij er permanent gingen wonen.

Hij was heel behulpzaam bij alles wat uitgelegd moest worden, zoals verwarming, electriciteit en water en alle bijkomende dingen van het huis. Dus om 11.00 uur kregen we de sleutels en zijn we direct naar …………de garage gereden, want we moesten die dag ook de auto omruilen (Citroen voor een Seat Ibiza met een heus spaans kenteken) en toen konden we naar ons nieuwe huis !


Onze vrienden Geert en Leonie waren er ook heel snel en kwamen met een hele mooie Cica (soort palmboom) en een heerlijke fles
champagne, welke we heerlijk op het terras opgedronken hebben.

Vanaf deze dag zijn we eigenlijk alleen maar aan het ruimen en schoonmaken. Alle meubelen en spullen (servies, lakens en handdoeken e.d.) zijn achtergebleven; deze moeten gesorteerd worden. Sommige gaan naar El Cau (een hondenopvang die 2 x per jaar een rommelmarkt heeft) en op verzoek van de verkoper overgebleven spullen naar de duitse buurman als hij het kan gebruiken.

Ton is al druk om en rond het huis bezig, met alle bramenstruiken te verwijderen en oud hout te verzamelen … tenslotte hebben we ook een allesbrander.
Deze week komt ook de man voor het zwembad, wat helemaal schoongemaakt moet worden, dwz. de tegels ontkalkt, sommige voegen vernieuwd, filters vervangen, pompen gecontroleerd.

Ja, wij hebben ook nog nooit een zwembad gehad uiteraard, dus hebben geen idee.
En dan moeten we ook nog weten hoe we het moeten onderhouden.

Al met al zijn we er erg druk mee, maar als we dan in de “pauze” op ons terras zitten en zo naar de kust kijken, of naar de olijf- boomgaard, of naar de bergen, dan voelen we ons echt
gelukkig en “rijk”.
We voelen ons gelukvogels, dat we daar kunnen zitten.

We zitten weliswaar “el campo”, oftewel op het platteland, zoals men zegt, op een 10 km vanaf de kust maar zeg nu niet dat het afgelegen ligt, want vandaag kregen we onverwachts ons eerste bezoek ... 2 dames met de bijbel.(helaas waren we erg druk, maar ze komen de volgende keer voor een kopje koffie ;)

Carnaval de Vinaros

Van vrijdag 25 jan tot maandag 4 februari was Vinaros in de ban van het Carnaval.
En niet zomaar carnaval; uit heel Spanje komt men naar Vinaros om carnaval te vieren.Alle hotels en kroegen, ook die normaal alleen in de zomer open zijn, draaien overuren.
In de arena, waar normaal het stiervechten wordt ge-organiseerd, werd een gigantisch podium gebouwd waar elke avond optredens waren, met giga boxen! Echt niet overdreven als ik vertel dat we zelfs hier aan de andere kant van de stad in bed liggen mee te bonken op de bassen … je dreunt je bed uit (op 2km. afstand dus)
Elke avond is er een ander thema, zoals bijv. meelgevecht: wordt er met zakken meel gegooid in de straten, de avond erop Gran Noche del Pijama of Gran Gala Drag Queen.
Op de laatste zaterdag een grote optocht door de stad met praalwagens e.d en als sluitstuk op zondagavond … “sardientjes begraven” op het strand om de kwade geesten te verdrijven. Uiteraard afgesloten met een gigantisch vuurwerk; zoals alle evenementen hier worden afgesloten.Vandaag, maandag … is het stil op straat en ook alle winkels dicht … en alleen de gemeentewerkers werken om alles op te ruimen.

een nieuw huis

We hebben een huis gevonden!!!!

Eindelijk, we hebben een huis naar onze zin gevonden en al het voorlopig koopcontract getekend.
Het huis heet (voorlopig nog even) Wiedemuth, voorheen van een duitse kolonel geweest, zijn zoon (erfgenaam) kan niet in Spanje wonen, dus verkoopt het.
We hadden al een tijdje ons oog er op laten vallen en gelukkig voor ons hebben wij het kunnen “scoren” !! Zeiden toch dat we een goede makelaar hadden!!

Het is een wit huis, voorheen een kleine spaanse casita, welke nog intact is, daarna is er aangebouwd. Het is niet erg groot, maar groot genoeg voor ons en het heeft ruime uitbouw mogelijkheden. Er zit 28.000 m2 grond bij, waaronder een heuse olijfboomgaard.
Huis bestaat uit, woonkamer, 2 x slaapkamers, 2 x badkamers, keuken, garage en zwembad.
Wat wilt een mens nog meer, grandioos uitzicht, op de kust, in de verte het dorp Calig en
bergen en sinaasappelplantage.
En nog fijner ... de overdracht is al heel snel namelijk 30 januari. Na het leeghalen, het is namelijk de gewoonte hier dat huis en inboedel tesamen worden verkocht, en schoonmaken kunnen we er zo in.
Dus de verhuiswagen kan al gaan rijden……..eindelijk onze eigen spullen weer na 8 maanden!!


En dan Patty’s “eerste “ baantje in Spanje, al met al gaat het natuurlijk weer allemaal
te snel, maar het kwam op mijn weg en…..dan moet je zoiets niet laten gaan.
Het is bij een duits echtpaar, die op dit moment nogal wat problemen heeft, en
daar voel ik me natuurlijk het best bij, alleen de taal…………doe me dan maar spaans, maar we begrijpen elkaar en lachen heel wat af. Dus ik ben weer voor 12/15 uur per week
onder de pannen.
Gelukkig want ik begon me alweer danig nuteloos te voelen!!


Ok hebben we na 10 jaar de citroen, ingeruild op een heuse spaanse auto
SEAT IBIZA. Gelukkig kleiner van formaat, want hier heb je wel een kleine
compacte auto nodig in de stad en dorpjes, allemaal smalle straatjes en parkeren
is hier ook een spel op zich.

Zaterdag 12 januari vliegen we even terug naar Nederland. En als we na 29 januari weer terug komen van ons uitstapje naar Nederland kan het echte leven beginnen, huis, spaanse auto en werk.

Hebben toch wel even zin om naar Nederland te gaan, even bij de kinderen en ouders, en familie langs, en natuurlijk vriendenen vriendinnen, even lekker bijkletsen en wijntje/biertje in de Zalm ect, ect….hopen julie allemaal te zien of te spreken.

3 januari 2008

Voor een ieder natuurlijk een heel gelukkig nieuwjaar met een goede gezondheid, geluk, plezier en heel veel zon! Hoop dat iedereen een prettige Kerst heeft gehad en een heel goed oudjaar; wij hebben het ieder geval heel erg gezellig gehad.

Kerst begon bij ons zoals meestal het geval is … nogal chaotisch: Jeroen en Chantal kwamen op zaterdag 22 dec. 6 uur later aan: piloot was ziek en eer dat er dan een vervanger is ?!
En Michel kwam een dag later aan. Hij kwam juist weer vroeger dan gepland en toen stond er niemand voor hem op het vliegveld (nogmaals sorry Mies, we zaten nog in de Metro!)

De dagen zijn daarna omgevlogen. Tussendoor hebben we een huis gezien, wat … en nu komt het … Ton en ik allebéi leuk vinden (om heel verschillende reden uiteraard ;)

Het ligt ook in het dorpje Calig, ongeveer 10 min. van ons huurhuis in Vinaros. Het is wit en ligt wat lager dan de weg, en aan de voorkant ligt een olijfboomgaard. Het heeft stroom en water, heel belangrijk en een heuse telefoon aansluiting, wat prettig is voor Ton i.v.m. ADSL.
We houden jullie op de hoogte, we hebben een goede makelaar dus wie weet…….Leuk was in iedergeval dat de kinderen het konden zien, van binnen en van buiten zodat ze weten waar we mee bezig zijn. Wordt vervolgt …

Verder zijn we de kerstdagen vooral druk bezig geweest met rond-toeren, eten en drinken en het Rummikub spel van Geert en Leonie heeft het erg zwaar gehad.
Kerstavond was heel gezellig, kregen nog onverwachts bezoek van oude ”Vi-computer”-collega’s uit Drachten, die bij Geert en Leonie op bezoek waren.

Het Kerst-diner was reuze gezellig, cadeaus ontbraken natuurlijk ook niet …
Jeroen en Mies: wij brengen de varkens-hammen wel mee in januari!!

En toen was het na 5 dagen weer heel erg stil toen iedereen weg was!

Oud en Nieuw hebben we “El Campo” (= Spaans voor ‘t Platteland) gevierd. ‘s Middags zijn we begonnen met oliebollen bakken, heerlijk in de zon, in korte broek en mouw buiten met een verschrikkelijk lekkere cocktail en gezellig met z’n vieren het oude jaar uitgegeten en gedronken. Scrabble gespeeld (hele vreemde spelregels!!) en gekletst.


Om iets voor 00.00 uur zaten we met ieder de 12 druiven klaar, want bij elke klokslag moest er een druif naar binnen = Spaanse gewoonte … brengt geluk!
Daarna snel naar buiten voor het vuurwerk en om de buren gelukkig nieuwjaar te wensen, maar op “El Campo” is dat niet . Dus gauw weer naar binnen, was toch wel koud…..wel zo koud dat toen we naar huis gingen we moesten krabben.!
Vindt dan maar eens een ijskrabber … midden in de nacht, na oudjaar vieren in Spanje!

De Spanjaarden zijn overigens nog steeds bezig met de Kerstvieren; dat vieren ze zo tussen de Kerst en 6 januari (= 3-konigen). Er worden volop kadootjes gekocht en overal klinken nog kertsliedjes. A.s. zaterdag zijn sommige winkels zelfs open tot middernacht !. Zondag is het hoogtepunt ... en worden alle kadootjes uitgepakt.

“Gewone leven” is inmiddels voor ons weer begonnen. Vandaag zijn weer even plantjes wezen scoren. Want de planten, zowel voor binnen als buiten zijn hier erg duur! (terwijl het meeste gewoon gratis in het wild buiten groeit).
Lopen nu regelmatig langs de kust of gewoon ergens op het land en nemen dan stekjes mee
die we thuis weer in potten zetten. Inmiddels is het al een hele verzameling. Ben nu nog op zoek naar verschillende soorten cactussen … het beste is, heb ik me laten vertellen, verse stukken die er net van af zijn “gevallen”.
Moet wel eerlijk bekennen dat het een obsessie gaat worden, kan nergens meer normaal lopen
zonder niet rond te kijken of er misschien iets staat wat ik nog niet heb. Er is ook een hevige ruilhandel in stekjes.

En, het jaar 2008 begin ik goed…..het heeft alweer lang genoeg geduurd dat stil-zitten. Vakantiegevoel is nu ook wel voorbij en moet nodig wat gaan doen….dus morgen Patty’s eerste “sollicitatie”gesprekje ... jullie horen hier nog van !

Nog even iets voor diegene die Ton goed kennen: vorige week ging Ton naar Benicarlo want daar was de opening van het artisjokken-seizoen, met allerlei kookadviezen…….en proeven!
Hij vertrok om 10.00 uur en belde om half 3 dat het nog wel even kon duren, want hij had de auto fout-geparkeerd en was weggesleept ! Eerst naar politiebureau, betalen 109,- euro , daarna naar de wegsleepdienst. Wachten, wachten natuurlijk (siësta), kortom hij was om half 5 thuis. Wel met auto, maar vraag gewoon als je hem ziet hoe de artisjokken smaakte, want dat heeft hij gemist! :)