Guus

We hebben een hond. Een maand of twee geleden zomaar aan komen lopen
(dat is op zich niet zo bijzonder, want er zijn er veel los- en aanlopende honden).
Maar deze mocht blijven en we hebben 'm Guus genoemd.

Hij slaapt gewoon buiten en kan gaan en staan waar ie wil ... hij is dan ook vaak op pad: op zoek naar konijnen of katten.

Vaak is ie zo druk hiermee, dat ie gewoon z''n etenstijd vergeet.

Vorige week is voor het eerst naar de grote stad geweest, voor z'n injecties en z'n chip.

Morgen moet hij weer, maar dan voor sterlisatie. Hij moet nuchter, dus de hele dag geen eten ...

Winter

Echt koud is het hier natuurlijk niet (tenminste ... niet als in Nederland), maar toch heeft het hier ook al gevroren. Okee ... min één, maar toch.
En konden we vorige week de sneeuw op de bergen zien liggen, weliswaar 20km verderop, maar toch ! Want ook hier is het winter

oude bekende

Natuurlijk komen de kinderen met aanhang regelmatig op bezoek en gaan we zelf ook wel eens naar Nederland ... soms voor vrolijk bezoek, soms voor slecht-nieuws, zoals voor het overlijden van Patty's vader afgelopen maand.

Sommige kontakten blijven sterk en altijd-durend. Andere kontakten verwateren. Da's logisch en onvermijdelijk, lijkt ons.


Gisteren werden we verrast door een telefoontje van Frank, een "oude bekende"... hij was in de buurt. Ja tuurlijk. Gezellig ... kom maar langs!

Met z'n Spaanse vriendin Raquel hebben we een heel leuke middag/avond gehad.

Jeu de Boules

Inmiddels hebben we een ruime kennis- en vriendenkring opgebouwd, waar we erg blij mee zijn. Veel nederlanders natuurlijk, maar ook met onze spaanse buren kunnen we goed overweg.

We hebben dan ook regelmatig verjaardagen en andere feesten te vieren.
Wat ook leuk is, is de nieuwe Jeu de Boules-baan (aangelegd door Rob) van onze buurvrouw. Daar zijn we dan ook regelmatig te vinden.

Buren

We wonen hier zogezegd op het "platteland", oftewel - el campo -. Maar dat wil niet zeggen dat we geen buren hebben; al is het natuurlijk een stukje verderop. Links van ons op 200 meter wonen onze Duitse buren Johannes en Roswita. Veel kontakt hebben we niet met ze, hoewel het heel aardige mensen zijn. Johannes is altijd bezig zijn hond uit te laten. Als we hem willen spreken gaan we nooit naar z'n huis, maar rijden gewoon een rondje ... je komt 'm altijd tegen !

En rechts, op 500 meter woont Bastienne uit Nederland. Met Bastienne hebben we wel veel kontakt: een heel lieve en gezellige buur. Met haar delen we lief en leed. Maken we plannen en beleven we veel avontuur.

Spanjaarden, overigens, wonen niet vaak op het "platteland". Die wonen liever op een kluitje in het dorp. Ze vinden het ook vaak eng bij ons: 's nachts pikkedonker met al die gevaarlijke beesten als slangen, salamanders, vossen, wildezwijnen etc. Nou ja, dat valt wel mee hoor !

De zon, trouwens, maakt al flink over-uren: deze week gaan we de eerste dertigers noteren ...

Nou, het schuurtje is af (al een tijdje). Nog een beetje muren eromheen gezet, plantenbak eraan gemetseld en (net niet te zien op de foto) aan de rechterkant van de schuur een houthok gemaakt.
Schuur is nu al veel te klein. Had ik ‘m maar twee keer groter gemaakt !
Doen we de volgende keer; het was tenslotte ook een experimentje.

Zo’n houthok is trouwens geen overbodige luxe. We hebben tenslotte een houtkachel in de kamer en met het snoeien en ook verzagen van afgewaaide takken (soms ook hele dikke) is er heel wat hout te verstoken. En een beetje voorraad geen kwaad. In dat houthok kan het nu lekker drogen.


Wat is er nog meer gebeurd … Pasen natuurlijk. Dat hebben we “gevierd” in ons dorp Calig.
Ook hier weer diverse optochten en processies. En ook hier weer met die opzienbarende puntmutsen. Moeten nog eens uitzoeken wat hier nu precies de oorsprong en bedoeling van is.
Het vreemde van zo’n optocht in ons dorp is, omdat bijna iederéén meedoet, er zowat niemand aan de kant staat te kijken! Heel raar zo … een optocht door lege straten.


En … we hebben een buurtfiets. Nou ja .. wij en onze buurvrouw Bastienne. We wonen 500 meter van elkaar vandaan. Iedere keer met de auto is natuurlijk een beetje raar en iedere keer lopen is weer net te ver. Vandaar de buurtfiets. Soms staat ie hier, dan weer daar.



Voor de rest is het hier al flink warm … elke dag boven de 20 graden. Bomen, planten en zaadjes groeien weer als kool, vooral omdat we een bewaterings-systeem hebben aangelegd met slangen, sproeiers, druppelaars etc. Eén druk op de knop … en alles krijgt water !
En dat is soms hard nodig, want door zon en wind is de aarde kurkdroog (en keihard)

Johannesbrood

We hebben er een stuk of 60 … Johannesbroodbomen (Ceratonia siliqua). De peulen van deze boom worden gebruikt voor veevoer en o.a. verdikkingsmiddel in de voedsel-industrie.Ze lijken een beetje op snijbonen en zijn bruin.
Ze zitten in januari al aan de boom; heel klein, maar vallen pas in september/oktober van de boom. En zijn dan van de grond te rapen.

Bij de coöperatie hebben we jute zakken gehaald en weken bezig geweest om die peulen bij elkaar te rapen. Niet heel de dag natuurlijk, maar zo in de verloren uurtjes. We hadden al veel verschillende prijzen gehoord voor de opbrengst, maar het is altijd weer afwachten wat het dit jaar zou worden. Nou … dat veel knap tegen: 22 eurocent per kilo.We hadden ruim 600 kilo bij elkaar geraapt. Bij elkaar dus een kleine € 140,-
Niet veel voor zoveel moeite (zal niet verklappen wat dat per uur betekent ;)

Maar toch … zelf gedaan, en van eigen land. Dat geeft toch een goed gevoel !

PS. Door de lage opbrengst laten veel boeren de johannesbrood-peulen gewoon liggen